پیام پاپ فرانسوا برای پنجاه و یکمین سالگرد روز جهانیِ "نیایش برای فراخوان ها"

خواهران و برادران گرامی

انجیل می­گوید که : " عیسی در همة شهرها و روستاها گشته، درکنیسه­ های آنان تعلیم می­داد و بشارتِ پادشاهی را اعلام می­کرد و هر درد و بیماری را شفا می­بخشید. و چون انبوه جماعتها را دید، دلش بر حال آنان سوخت زیرا همچون گوسفندانی بی­شبان، پریشان­ حال و درمانده بودند. پس به شاگردانش گفت: محصول فراوان است، اما کارگران اندک. پس از مالک محصول بخواهید کارگران برای درو محصول خود بفرستد" (مت 9 : 35-38).

این سخنان ما را شگفت­ زده می­کند، چراکه ما همه می­دانیم که نخست باید شُخم زد، بذر کاشت و آنگاه از آن نگهداری کرد تا آنگاه در زمانِ مناسب، محصولی فراوان درو نمود. در عوض عیسی می­گوید که " محصول فراوان است". اما چه کسی برای این نتیجه کار کرده است؟ تنها یک پاسخ هست:  خدا. کشتزاری که عیسی از آن سخن می­گوید، آشکارا انسانیت است، یعنی ما. و کارِ مؤثری که " این همه ثمره " تولید کرده است، فیضِ خدا است، که همانا مشارکت با او است (یو 15 : 5). بنابراین نیایشی که عیسی از کلیسا طلب می­کند، متوجه نیاز به افزودن بر شمارِ کسانی است که به پادشاهیِ او خدمت می­کنند.

پولس رسول که یکی از " همکارانِ خدا"  بود، خود را به شکلی خستگی­­ناپذیر وقفِ انجیل و کلیسا کرد. این رسول با آگاهیِ آن کسی که شخصاً تجربه کرده بود ارادة نجات­بخشِ خدا چقدر رازآمیز است، و چطور پیشگامیِ فیض، خاستگاهِ هر فراخوانی است، به مسیحیانِ قرنت یادآوری می­کند: " شما کشتزارِ خدا هستید" ( اول قرن 3 : 9). چنین است که در برابرِ محصولِ فراوانی که خدا به تنهایی ارزانی می­دارد نخست در دلِ ما احساسِ شگفتی می­جوشد، ؛ آنگاه احساسِ شکرگزاری برای محبتی که همواره بر ما پیشی می­گیرد؛ و سرانجام احساسِ ستایش برای کاری که او به انجام رسانده است، کاری که نیازمندِ توافقِ آزادانة ما در عمل­کردن با او و برای او است.