روشنایی خاورزمین

پسران و دخترانِ گرامیِ کلیسا

1).  از آن زمان که " خورشیدیِ تابان" بر فرازِ ما ظاهر شد ( لو 1 :78)، روشناییِ شرق، کلیسای جهانی را روشن کرده است: یعنی عیسای مسیح، خداوندِ ما، او که تمامیِ مسیحیان، به عنوانِ رهایی ­بخشِ آدمی و امیدِ جهان، به او استغاثه می­کنند.

این نور، الهام­بخشِ پاپِ پیشین، لئویِ سیزدهم، در نوشتنِ نامة رسولیِ Orientalium Dignitas  گردید، نامه­ای که در آن، او در پیِ نگهداری از سنت­های شرقی برای تمامیِ کلیسا بود. در صدمین سالگردِ آن رویداد و ابتکاری که پاپِ پیشین، در آن زمان به عنوانِ کمکی برایِ بازسازیِ وحدت با تمامیِ مسیحیانِ شرق انجام داد، من نیز مایل­ام، درخواستِ مشابهی از کلیسای کاتولیک داشته باشم، کلیسایی که با دانش و تبادلِ (نظری) که در صدسالِ گذشته روی داده است، غنی شده است. 

2).  باشد که نگاه­ (همگان) به سویِ آن نورِ شرقی(Orientale Lumen)که از اورشلیم می­تابد (اشع 60 : 1؛ مکا 21 : 10) بگردد، شهری که در آن سخنِ خدا، برایِ نجاتِ ما انسان شد، یک یهودی " که برحسبِ تن، از نسلِ داوود بود" (روم 1 : 3 ؛ دوم تیم 2 : 8)، مُرد و دوباره برخاست. در این شهرِ مقدس، وقتی روزِ پنتیکاست فرارسید و " آنان همه در یک جا با هم بودند" (اعم 2 : 1)، آن مدافع بر مریم و رسولان فرستاده شد.  

3). یکی از پاپ­ها که فرزندی از قومِ اِسلاو بود، مشخصاً با درخواستِ آن مردمی که دو برادرِ قدیس یعنی سیریل و متودیوس به سوی آنان رفته بودند، مُنقلب شد. آنان نمونة درخشانِ رسولانِ متحّد بودند، رسولانی که می­توانستند در جستجویشان برای مشارکت شرق و غرب، در میانِ سختی­هایی که گهگاه این دو جهان را در برابرِ هم قرار می­داد، مسیح را موعظه کنند. من همچنین بارها با مخاطب ساختنِ فرزندانِ ایمانی و فرهنگیِ آنها، نمونة فعّالیتِ آنها را یادآور شده­ ام.