برادران گرامی، اسقفان و کشیشان،
خانمها و آقایانِ ارجمند
هنگامِ پرده برداری از تندیسی که آکادمیِ علومِ پاپی آرزو داشت به عنوانِ نشانه ای از سپاسگزاری و قدردانی آنرا در ادارة مرکزیِ خود داشته باشد، احساسِ شادمانی در جانم جوشید. این تندیسِ بندیکتِ شانزدهم، شخصیت و چهرة ژوزف راتزینگر را دوباره در برابرِ چشمانِ همگان قرار می دهد. همچنین روحِ او را فرا میخواند: روحِ تعلیماتِ او، الگویِ او، اثرِ او، وقفِ او به کلیسا و زندگیِ "رهبانیِ" کنونیِ او. این روح، فراتر از آنکه در زمان فرو بریزد، با عظمت و قدرتِ بیشتر از نسلی به نسلِ دیگر میرسد.
بندیکتِ شانزدهم: یک پاپِ بزرگ. بزرگ در قدرت و بینشِ فکری، بزرگ در مشارکتِ پرمعنایش در الاهیّات، بزرگ در محبت اش به کلیسا و انسان ها، بزرگ در پرهیزگاری و پارسایی. چنان که به خوبی می دانید، عشقِ او به حقیقت، تنها به فلسفه و الاهیات محدود نمی شود، بلکه به مرزِ دانش نیز می رسد. عشقِ او به دانش، تا احترام برای دانشمندان، بدونِ تمایز در نژاد، ملیّت، فرهنگ یا دین و نیز توجه به آکادمیِ علوم- از زمانی که قدیس ژان پلِ دوم او را به عضویتِ آن منصوب کرد- نیز گسترش پیدا میکند.