در باورنامه،
درست پس از اعتراف ایمانمان به روح القدس می گوییم: " من به یک کلیسای مقدس جامع و
رسولی ایمان دارم". رابطة ژرفی میانِ این دو واقعیتِ ایمان هست: در واقع روح القدس
است که به کلیسا زندگی می بخشد و گامهایش را هدایت می کند. بدون حضورِ و کارِ
پایدار روح القدس، کلیسا نمی تواند زنده مانده و کاری را که عیسی به او سپرده است
به انجام برساند؛ رفتن و تمامی قوم ها را شاگرد ساختن (مت 28 :19).
بشارت رسانی
مأموریت کلیسا است. و تنها مأموریت ِ گروه اندکی نیست، بلکه از آنِ من، شما و
مأموریت ما است. پولس رسول بیان داشت: " وای بر من اگر انجیل را موعظه نکنم!" (اول
قرن 9 : 16). ما باید همگی بشارت رسان باشیم. به ویژه با زندگی هامان! پل ششم
پافشاری کرد: " بشارت ... فیض و فراخوانی است برازندة کلیسا و ژرفترین هویت آن است؛
کلیسا هست برای آنکه بشارت بدهد".