امروز مایلم دربارة واقعیت بسیار زیبایی از ایمانِ مان به نامِ " هم آئینی(مشارکت) مقدسان" صحبت کنم. آموزشِ اصولِ دینِ کلیسای کاتولیک یادآوری می کند که در این عبارت دو واقعیت مورد نظر اند: هم آئینی "در چیزهای مقدس" و در "میانِ افراد مقدس". مایلم بر معنای دوم درنگ کنم: این یکی از تسلی بخش ترین راستی های ایمان ما است. از آنجاکه به ما یادآوری می کند که ما تنها نیستیم بلکه میان آنهایی که از آنِ مسیح اند، یک هم آیینی در زیستن هست. این هم آئینی از ایمان زاده شده؛ به راستی، عبارتِ "مقدسان" به آنهایی بر می گردد که به خداوند عیسی ایمان دارند و به وسیلة او از راهِ تعمید در کلیسا گردآمده اند. از همین رو است که نخستین مسیحیان نیز "قدیس" خوانده شده اند. ( اعم 9 : 13، 32، 41؛ روم 8 : 27 ؛ اول قرن 6 : 1).