باورنامه: اعتراف به یک تعمید برای بخشایش گناهان

در باورنامه، که هر یکشنبه ایمان خود را از راه آن اعتراف می کنیم، اعلام می کنیم: " من اعتراف می کنم به یک تعمید برای بخشایش گناهان". این تنها اشارة روشن به یک آئین در متن باورنامه است. براستی، تعمید "درِ" ایمان و زندگی مسیحی است. عیسای برخاسته این وظیفه را بر(دوشِ) رسولان گذاشت: " به سرتاسر جهان بروید و خبر خوش را به همة خلایق موعظه کنید، هر که ایمان آوَرَد و تعمید گیرَد، نجات خواهد یافت" (مر 16 :15-16). مأموریت کلیسا بشارت رسانی و آمرزش گناهان از راهِ آیین تعمید است. اما بیایید به واژگانِ باورنامه برگردیم. عبارت را می توان سه بخش کرد: " من اعتراف می کنم" ؛ "یک تعمید" ؛ "برای آمرزش گناهان".

" من اعتراف (اعلام ) می کنم". این به چه معنی است؟ این عبارتی است رسمی که اهمیت بسیارِ موضوع را که تعمید است، می رساند. در واقع، ما با گفتنِ این سخنان، هویتِ راستین مان به عنوانِ فرزندان خدا را تأیید می کنیم. تعمید به معنای واقعی، کارتِ شناسایی و گواهیِ ولادتِ مسیحیان و نشانِ زاده شدنِ فرد در کلیسا است. همة شما روزِ به دنیا آمدن تان را می دانید و آن را به عنوانِ روز تولدتان جشن می گیرید، مگر نه؟