باورنامه: اعتراف به ایمان رستاخیز تن ها
باورنامه: اعتراف به ایمان رستاخیز تن ها
امروز می خواهم
به اعترافِ " من به رستاخیز تن ها ایمان دارم" برگردم. این حقیقتی ساده نیست و به
هیچ روی آشکار نیست؛ از آن رو که ما در زندگیِ این جهان غرق ایم، درکِ این واقعیتِ
آینده آسان نیست. اما انجیل (ذهنِ) ما را روشن می کند. رستاخیزِ ما سخت به رستاخیز
مسیح پیوسته است. این واقعیت که او برخاسته، اثباتِ آن است که رستاخیز مردگان هست.
مایل ام نمودهای چندی در رابطه با رستاخیز مسیح و رستاخیزِ خود مان را برشمارم. او
برخاسته است و از آنجا که او رستاخیز کرده، ما نیز بر خواهیم خواست.
نخست، خودِ نوشتة مقدس در بر دارندة راهی است به سوی ایمانِ کامل به رستاخیزِ مردگان. این ایمان، ایمان به خدایِ آفرینندة تن و روحِ بشر عنوان شده است، ایمان به خدای رهایی بخش، خدایی که به پیمانِ خود با مردمش وفادار است. حزقیالِ پیامبر در رؤیایی چنین می بیند، که گورهای درگذشتگان از نو گشوده می شوند و استخوانهای خشک ایشان به یُمنِ دَمِ روحی زنده، به زندگی باز می گردد. این رؤیا بیانگرِ امید به " رستاخیزِ اسرائیل" در آینده است، رستاخیزی که نوزاییِ مردمانی است شکست خورده و خوار-شده (حز 37 :1-14).