انجیل این چهارشنبة هفتة مقدس، خیانت یهودا را عنوان میکند، که نشاندهندة آغاز رنجبردن عیسی است. عیسی از روی محبت به ما، آزادانه راه تحقیر و طرد خویش را برای رستگاری ما برگزید. چنان که پولس قدیس گفته است: " او خود را تهی کرد... و تا مرگ حتی مرگ بر صلیب فرمانبردار شد." (فیل 2: 7-8). وقتی عیسا را در رنجهایش در نظر میآوریم، بازتاب رنجهای انسانیت را میبینیم، و پاسخ خداوند به رازهای شرّ، رنج و مرگ را پیدا میکنیم. او پسر خود را به ما میبخشد، همان که در حالیکه به او خیانت شده، خوارگردیده، ترک شده و ناسزا شنیده است، میمیرد. با این حال پیروزی خداوند در آنچه پدید میآید، میدرخشد، یعنی آنچه به اصطلاح انسانی، ناتوانی و شکست است. رنج عیسا اوجِ مکاشفة محبت بیکران پدر و دعوت او برای ایمان آوردن به کلام اوست. عیسی قدرتِ شرّ را بر خود میگیرد تا ما را آزاد سازد:" از زخمهای او ما شفا یافتیم" (اول پط 2: 24). باشد که در این هفته همچنان که در پیمودن راه صلیب از عیسی پیروی میکنیم، فرمانبرداریِ محبتآمیز او از ارادة پدر را، به خصوص در زمانهای سختی و خواری سر مشق قرار دهیم و قلبهامان را به روی هدایای آشتی، آزادی و زندگی نوینِ او باز کنیم.